In alle steden

Aukelien Weverling publiceerde al in 2002 haar eerste roman. Afgelopen jaar kwam ‘In alle steden’ uit. Het werd het eerste boek dat ik van haar las. Meteen zat ik in het verhaal van Bennie en dat het een bijzonder verhaal was, was gelijk duidelijk. Eerst is het even zoeken in welke tijd je zit en hoe oud de hoofdpersoon is. Dan ontvouwt zich een leven van een man in een nabije toekomstige tijd die van een dubbeltje een kwartje lijkt te zijn geworden, maar zijn openheid en het heersende systeem werpen hem onverbiddelijk terug.

Het is een verhaal over hoe je afkomst in sterke mate je leven bepaalt, al ben je nog zo slim en talentvol. Het futuristische systeem plaatst mensen in wijken op grond van hun status. Bennie woont met zijn ouders in een arme wijk. Hij wil architect worden en heeft uitgesproken ideeën over hoe de omgeving mensen in positieve zin kan beïnvloeden en hoe onderlinge verschillen minder bepalend en misschien wel stimulerend zijn als mensen van diverse klassen gemengd wonen. Maar zijn nastrevenswaardige plannen en zijn schijnbare noodlot brengen hem niet naar de plek waar hij wilde studeren.

Weverling laat Bennie zijn eigen taal spreken en zijn eerlijke redeneringen verkondigen. De taal van de minder bedeelden die hard werken om hogerop te komen, maar vaak net zo hard weer naar beneden getrapt worden. Ze voert een systeem op dat burgers monitort op gezondheid en gedrag en passende maatregelen oplegt als dat niet naar wens is. Een met de huidige digitale toepassingen niet moeilijk voor te stellen wereld waar we al volop naar op weg zijn.   

Het is de oprechte stem van de doorzetter die het niet makkelijk heeft die dit verhaal kleur geeft. Een goed tegenwicht voor de makkelijke veroordeling van mensen die hun kansen niet zouden benutten en alleen maar profiteren van degenen die met de gouden lepel in de mond zijn geboren. Ook zij zouden dit boek moeten lezen. Want het wordt niet abstract verwoord vanuit iemand die er van buitenaf tegenaan kijkt, maar door iemand die er middenin zit. In zijn wereld waarin zelfs de afwezigheid van sommige zaken als zegening moet worden beschouwd om er voldoende te hebben om je te kunnen voortbewegen in het leven.