Remington

Van Bert Natter las ik eerder zijn romandebuut ‘Begeerte heeft ons aangeraakt’. Dat was een mooi soort road novel over een man die op zoek gaat naar een antiek muziekinstrument en een liefde lijkt te vinden. Een zoektocht naar de zin van het leven met een onbestemd einde. Ook in zijn nieuwe boek gaat een man op pad, ditmaal om zijn oude vader op te halen uit Duitsland. De vader heeft zijn geboortegrond in dat buitenland teruggezocht en vraagt zijn zoon nu nogal dwingend om zo snel mogelijk te komen. Wat volgt is een onverwachte reis van twee mannen, van twee generaties.

Bert Natter beschrijft mooi de verschillen tussen vader en zoon. De vader heeft een sterke weerstand tegen alles wat modern is en zweert bij zijn oude zware Remington. De zoon doet veel met zijn mobiel wat de vader minachtend als ‘dat ding’ bestempelt. Voor het weer kun je beter naar de wolken kijken, vindt hij, in plaats van naar zo’n apparaatje.

De schrijver gaat telkens heen en weer in de tijd wat het verhaal de nodige spanning geeft. Hij begint met de dood van de vader en langzaamaan ontrolt zich het verhaal hoe het zover is gekomen. Hij doseert de informatie die de lezer krijgt vakkundig. Uiteindelijk valt alles op zijn plek.

Natter heeft van de vader een schrijver gemaakt en van de zoon een kunstenaar. Dat levert mooie beschouwingen op tussen de twee disciplines. Ook de generatiekloof draagt daaraan bij. De vader stelt dat het maken van kunst geen rationeel maar ook geen emotioneel proces is, maar ‘het gebeurt in een tussentoestand en lijkt vanzelf te gaan.’ Bij hem is het schrijven een fysieker proces met zijn oude typemachine dan de kunst van de zoon. Bij de zoon gaat het vaak vooral om het idee, dat mogelijk door anderen wordt uitgevoerd.

De vader moet stoppen met schrijven omdat zijn handen niet meer willen en hij de hedendaagse techniek die zijn zoon voorstelt geen optie vindt. De zoon is achteraf mild over zijn vader: ‘Mijn vader praatte niet, hij sprak. Zelfs als hij uit zijn nek lulde, deelde hij nog mede.’ Een portret van een vader, een stem van vroeger, met ergernis en eerbied gemaakt.