Debuut

Ter inspiratie lees ik graag debuten om te kijken hoe beginnende schrijvers het doen. Ze hoeven niet per se heel goed te zijn om er iets van op te steken. Maar als het wel zo is, is dat natuurlijk mooi meegenomen.  Nu had ik ‘De verjaardagen’ van Hanneke Hendrix te pakken. Positieve kritieken over gelezen en een enkele kritische noot van de NRC. Reden genoeg om dit boek, dat de schrijfster in een café heeft geschreven, te lezen en er iets zinnigs over te zeggen.

De twee hoofdpersonen zijn een jongen en een meisje in de hechte gemeenschap van een dorp die beiden eenlingen zijn. Dat doet denken aan de twee outsiders in ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ (ook een debuut). Ook in dit verhaal leidt dat niet tot een goed einde. Het meisje heeft een ernstige huidziekte waardoor ze in afzondering leeft en de jongen slaat op tilt als hij hoort dat hij een bastaard is. Hun isolement trekt ze naar elkaar toe.

Het verhaal maakt af en toe een sprong in de tijd en eindigt met de volwassen vrouw en man die ze geworden zijn. Ze krijgen zelfs een kind. Maar ook dat maakt nog geen happy end. De man wil het kind zijn ouders besparen en trekt zich terug, terwijl de vrouw steeds meer last heeft van haar ziekte.

Hanneke Hendrix weet met verve het beklemmende leven in het dorp te verbeelden, waar beide hoofdpersonen buitenbeentjes blijven. Als lezer leef je mee met de pijnen van de vrouw en de diepe agressie van de man. Door vrij directe en geloofwaardige dialogen schept de schrijfster de wereld van het stel en de dorpelingen. Een mooi verhaal met soms een absurde en soms een poëtische twist. De moeite waard!