Gras

Nadat ik mijn verhaal even heb laten liggen omdat ik  niet telkens een rotgevoel wilde hebben als ik er weer eens niet voldoende mee opschoot, heb ik toch alweer twee kleine oplevingen gehad. Eén ingegeven door een muziekstuk wat ik erin verwerkt heb en één door er weer even rustig voor te gaan zitten, zonder al te hoge verwachtingen. Beide zorgden voor een bescheiden bijdrage aan mijn verhaal. Mijn voornemen om me niet te laten ontmoedigen lijkt te werken. Niet letten op de verstreken tijd of de hoeveelheid geschreven tekst helpt bij het verder komen met het verhaal. Ik zit dan in mijn verhaal en kan van daaruit verder denken. Dat geeft goede moed! Het is niet voor niets dat ze zeggen: ‘Het gras groeit  niet harder door eraan te trekken.’