Debutant

Ik las pas geleden het eerste boek van Anna Drijver, getiteld: ‘Je blijft’. In het begin verliep het verhaal wat stroef en moest ik moeite doen om er in te komen. Je kunt wel merken dat ze een debutant is, dacht ik onwillekeurig. Maar op een bepaald moment werd ik meegesleept in haar verhaal en wist ze goed de spanning op te bouwen. Ze gebruikt soms mooie metaforen en maakt diverse details onderdeel van het verhaal van de hoofdpersoon, hiermee kleurt ze haar verhaal en wordt het waarachtig. Ze komt met zoveel treffende gedachten en situaties dat je je afvraagt hoe hoog het autobiografische gehalte is. Maar in feite doet dat niet ter zake. Ze heeft gewoon een verhaal goed verteld oftewel een goed verhaal verteld. Ziedaar een mooi debuut.

Het verhaal gaat over een meisje anno nu in haar twintiger jaren die de twee belangrijkste mannen in haar leven verliest; haar vader en haar vriend. Beide verliezen hebben zo’n impact op haar gehad dat ze zich de toedracht niet meer kan herinneren. Samen met de lezer krijgt ze stukje bij beetje haar beeld weer helder. Door veel omtrekkende bewegingen houdt het verhaal de lezer wel wat te lang in spanning. Het eind is quasi happy, voor zover dat kan, na alles wat gebeurd is. In elk geval biedt het een opening naar een nieuw begin voor de hoofdpersoon.

Hopelijk heeft Anna Drijver met dit mooie verhaal niet al haar kruit verschoten en heeft zij ons nog meer te vertellen. Ik dacht van haar boek te leren dat je alle gedachten, herinneringen en associaties van de hoofdpersoon goed kunt gebruiken om je verhaal steviger te maken. Met dit idee in mijn achterhoofd heb ik mijn eigen verhaal nogmaals gelezen. Ik moest echter concluderen dat dit inderdaad niet haar verhaal is, maar mijn eigen verhaal met mijn eigen stijl en verteltrant. Wel heeft een stukje muziek me ertoe gebracht om een passage te schrijven waarin de twee hoofdpersonen nader tot elkaar komen. Wordt vervolgd!