Afleidingsmanoeuvres

Rond de tijd om te schrijven aan een groot verhaal moet je wat loze tijd hebben. Je kunt niet schrijven in een uurtje dat je vrij hebt tussen de boodschappen en het huishouden door. Je moet in het verhaal komen en jezelf je kleine afleidinkjes gunnen, die je nodig hebt om door te kunnen gaan. Voor de effectieve schrijftijd heb je dus meer tijd eromheen nodig. Daarom schrijf ik alleen op vrije dagen. Dan weet ik dat ik daar de rust voor heb. Of in elk geval kan proberen deze te creëren. Maar wat als het zelfs dan niet lukt?

Er is altijd wel wat waardoor ik niet aan schrijven toekom. Hele plausibele redenen. Lunchafspraken, naar de film, boodschappen, inkopen, noem het maar op. En het schrijven komt altijd pas daarna. Als er nog tijd over is. En ik nog  niet te moe ben. Maar dan is er de kerstvakantie met zeeën van tijd en als ik dan eenmaal achter mijn computer zit dan stromen de woorden uit mijn vingers! Niet dus. Er blijft iets wat me er vanaf houdt. Ik zit wel en ik lees en ik denk en ik schrijf wat verder, maar echt stromen doet het dus niet. Ik moet eerst een kop koffie hebben of een crackertje kaas, dan kan ik weer verder. Of even naar de wc of even uit het raam hangen. Uiteindelijk schrijf ik wel wat, maar niet zoveel als ik had gehoopt. Mijn verhaal is nog graatmager, het moet duidelijk meer body krijgen. Morgen weer een dag. Een vrije nog wel!