Ik zie de vlakte uitgestrekt voor me liggen
Volop weidsheid en openheid
Ik hoor de stilte en voel me geborgen
Volop rust en ruimte
Op het verende turf voel ik me gedragen
Leven en laten leven
Is wat de tijd hier zegt
Je laten omgeven
Je pad kiezen
Levenslang
Onderweg
Dit gedicht kwam in mij op na een bezoek aan de Hoge venen in de Belgische Ardennen. Onze schrijfclub was hier dan ook om inspiratie op te doen. Niet alleen voor gedichten zoals hierboven, maar ook voor elk van onze schrijfprojecten waar we mee bezig zijn, ieder op haar eigen manier. Zo schrijft de een kinderverhalen, de ander autobiografisch getinte verhalen, de volgende een novelle en een van ons zelfs een roman. Een hele opgave voor onze docent om ons gezamenlijk een programma op te stellen!
Maar dit verliep prima. Eerst bespraken we in het
schrijfatelier van elk van onze schrijfprojecten hoe de stand was. Hoever ben
je, waar wil je heen, wat voor feedback kun je nog gebruiken? Vervolgens kregen
we een oefening in meervoudig perspectief waarvoor we enkele scenes moesten
schrijven, die we later met elkaar konden verbinden. Omdat ik mijn
hoofdpersonen had opgevoerd in deze opdracht, kwam er weer materiaal uit wat ik
voor mijn verhaal kan gebruiken.
Tijdsprongen, vertragingen en versnellingen kunnen een
verhaal schwung geven. Terugkijkend naar mijn verhaal tot nu toe, zag ik dat ik
deze werkwijzen af en toe al toepas. Maar het is goed dit te herkennen zodat je
het in het vervolg ook bewust kunt toepassen. Dus alweer een goede oefening.
De oefeningen waren allemaal voorbodes van het verder schrijven
aan ons project. Op een zonnige dag ging elk op een eigen plekje zitten
schrijven in de ruime tuin met veel zithoekjes bij het huis met studio´s van
onze docent. Voor een persoonlijk consult hield zij voor ieder van ons een half
uur spreekuur. Hiermee konden we weer verder vooruit. Al met al een inspirerend
en gezellig lang weekend, net als vorig jaar voor herhaling vatbaar! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten