Odette

Ik won een boek met de niet veel goeds belovende titel ‘Wat Odette niet vertelde (maar James allang wist)’. Het is een verhaal over drie donkere vriendinnen die in de jaren vijftig opgroeiden in het zuiden van de Verenigde Staten, waar rassenhaat aan de orde van de dag is. Het verhaal speelt zich nu af, nu de vrouwen al wat ouder zijn, maar de schrijver blikt veelvuldig terug om hun ontwikkeling te laten zien. Hij weet de spanning te doseren en verstaat de kunst om veel verschillende mensen op te voeren zonder dat dit  verwarrend wordt. Op het eerste gezicht lijkt het vooral een luchtig verhaal, maar het raakt toch een paar wezenlijke thema’s.  

Ten eerste is er natuurlijk het racisme, wat onder meer verbeeld wordt in de onmogelijke verhouding van een van de drie met een blanke jongen. De sociale druk drijft hen uit elkaar wat vergaande consequenties heeft in hun beider levens. Ook maken de vriendinnen de dag van de moord op Martin Luther King bewust mee. Dat zet de verhoudingentussen blank en zwart weer op scherp.

Ook vriendschap is een groot thema. Odette, de gewiekste van de drie, merkt op een bepaald moment op dat ze maar voor elkaar zitten te zorgen zonder de werkelijke problemen te benoemen. Ze probeert dit af en toe te doorbreken tot op haar vermeende sterfbed aan toe.

Maar ook ziekte, jaloezie, overspel, liefde en moord worden in dit verhaal aangeroerd. De schrijver doet dit op een geloofwaardige manier en weet de onderlinge tegenstellingen en strubbelingen binnen de gemeenschap en tussen de vriendinnen levensecht onder woorden te brengen. Het is een leesbaar en onderhoudend verhaal, dat meer te bieden heeft dan wat je op grond van de titel en cover zou denken. Het heeft inhoud, maar voorziet helaas wel in een onnodig happy end.