Het dak van de wereld

Ik sta hier

buiten de tijd
zonder dwingeland

zonder commentaar

geen baas

geen werk

geen plicht

en ook

geen bevallig gezicht
alleen jij

naast mij

bovenop dit dak

Zon op ons gezicht

de wind waait

mijn haren voor mijn ogen

ik strijk ze weg

en zie de verte
de kerk, de huizen

de hele stad

en ik sta hier

wie doet me wat?

En jij,

jij bent mijn spiegelbeeld

buitenstaander

zonderling

niet van deze wereld

wezenloos

ook iemand die het dak verkoos

om hoog te reiken

ver te zien

Verheven voor een moment
ik die jou

en jij die mij kent

de tijd zit ons wijd

het leven gunt ons even de luwte

jij straalt, ik lach

we zijn vrij

we blijven hierboven

de afgrond zo dichtbij

Linda Visser