Loflied op de rijpe vrouw

In zijn Loflied op de rijpe vrouw laat Stephen Vizinczey zijn alter ego, András Vajda, op liefdevolle wijze zijn ervaringen met  vrouwen vertellen. Het boek is oorspronkelijk al in 1965 in Canada uitgegeven en beleefde in 2010 een Nederlandse heruitgave. De Hongaarse András beleeft een zeer gelukkige jeugd, ook al heeft hij vroeg zijn vader verloren. De monniken in het klooster vormen zijn vaderfiguren en zijn moeder met haar aardige vriendinnen zijn vrouwelijke voorbeelden. Hij leeft in een harmonieuze wereld totdat de oorlog begint.  

Hij raakt op dertienjarige leeftijd zonder zijn moeder verzeild in een Amerikaans legerkamp, waar hij al gauw zijn diensten aanbiedt om te tolken tussen Amerikaanse soldaten en Hongaarse vrouwen die in ruil voor sigaretten en voedingswaren hun lichaam aanbieden. Na alle mysterieuze verhalen die hij eerder heeft gehoord, raakt hij nu nog nieuwsgieriger naar hoe seks zou zijn. Door zijn handelsinstinct kan hij een prostitué veel sigaretten bieden om hem in te wijden, maar dit  loopt uit op een fiasco.

De schrijver verweeft het verhaal van de jongen mooi met dat van de geschiedenis van Hongarije. Beide worden in een lichte toon beschreven, maar zijn van wezenlijk belang voor de ontwikkeling van de jongen die man wordt. Hij ontdekt dat oudere vrouwen hem meer te bieden hebben dan de meisjes van zijn leeftijd. Stephen Vizinczey tekent een beeld van hem als iemand die met respect met vrouwen omgaat, zonder ook maar een moment soft te worden. Hij is wel degelijk op seks uit en vaak ook berekenend, maar het verhaal wordt nergens plat. Het blijft eerlijk en menselijk. Dat is de grote verdienste van de schrijver, waarmee hij eer betoont aan de rijpe vrouw. Overigens was die rijpe vrouw van hem wel wat jonger dan de vrouwen die we nu rijp zouden noemen! Een subtiele tegenhanger van de vaak wat meer ordinaire verhalen van nu.