Tegenlicht

Boven verwachting goed, ‘Tegenlicht’ van Esther Verhoef, haar eerste roman na een hele trits literaire thrillers. Ik wilde het boek een kans geven en heb er geen spijt van dat ik het ben gaan lezen, het is de moeite waard. Het begint al met de titel, ‘Tegenlicht’, een mooi woord dat de tegenslag van een fotografe in zich draagt.

In het eerste deel van het boek wisselen episodes uit het leven van Vera van vroeger en nu elkaar af. Als kind heeft zij weinig liefde gekend met een moeder die psychische problemen had en vaak was opgenomen en een vader die in het leger zat en orde en tucht verkondigde. Als volwassene heeft ze een veilig leven op poten gezet; met man in een huis wat ze ’t Fort noemt en succes als dierenfotograaf.

Maar Vera en haar man groeien uit elkaar, hebben elkaar uiteindelijk alleen nog maar veiligheid te bieden. Beiden krijgen andere contacten en Vera’s zekere leventje staat op zijn kop. Even lijkt het met haar nieuwe liefde een zoetsappig liefdesverhaal te worden, maar deze idylle wordt al gauw verstoord. Dit brengt Vera tot een dieptepunt in haar leven. In haar grote verdriet en onvermogen laat ze een eerder door haar verlaten minnaar weer toe in haar leven. Ze erkent haar moeilijke situatie en accepteert professionele hulp, net zoals haar moeder vroeger.

Vera heeft zich altijd gericht op de mannen in haar leven en was daar nogal afhankelijk van en tegelijkertijd bang om ze te verliezen. Nu richt ze zich in haar behandeling op zichzelf om beter te worden. Ze weet zich gesteund door haar huidige man en haar voormalige schoonmoeder en gestimuleerd door haar dochter die ze van haar grote liefde kreeg. Ze wil niet dat haar dochter eenzelfde lot als haar treft, zij moet het beter krijgen. Het einde van het boek luidt het begin van een nieuw leven in, dat van een volwassen en zelfstandige Vera.

Een levensecht verhaal met geloofwaardige personages en de nodige diepgang. Ik hoop dat de schrijfster ons nog meer te vertellen heeft in dit genre.