Waar haal je het vandaan?

Wat als je manuscript in twee jaar tijd tot wel tien keer wordt afgewezen en je denkt dat je verhaal mislukt is? Het gebeurde Gerbrand Bakker met ‘Boven is het stil’. Vrienden van hem geloofden in het verhaal en bleven ermee leuren. Uiteindelijk gaf Cossee het uit en kreeg het boek veel waardering en viel meer dan eens in de prijzen. Nu is het volop vertaald en gelezen in diverse windstreken. Een gemiste kans voor de aangeschreven uitgeverijen.  

Hoezeer moet je in je verhaal geloven om door te gaan tot een mogelijke publicatie na jaren? Zou je niet na al die jaren schrijven en uitgevers benaderen je schrijverschap van je af zetten en iets anders verzinnen? Bakker werd hovenier. En succesvol schrijver! Maar schrijver was hij sowieso gebleven, hooguit voor een wat kleiner publiek. Of alleen voor zichzelf en voor zijn overleden broertje. Dat is lang geleden maar zit nog diep.

Hij heeft ‘Boven is het stil’ met een achteloos gemak geschreven en raadt iedereen aan eens een boek te schrijven. ‘Je neemt wat personages, je zet ze ergens neer.’ Eitje. Maar fantasie moet je hebben, verbeeldingskracht, een urgent verhaal. ‘Je gaat er voor zitten en het komt vanzelf.’ Ik ben geen Bakker en mijn verhaal komt niet vanzelf, maar het stemt wel gerust dat als alle tekenen in de richting van een slecht verhaal wijzen, het toch nog goed kan komen! Alleen zul je er wel veel geduld en stalen zenuwen voor  moeten hebben. En zoiets als een hoop tuinklussen.

Naar aanleiding van ‘Benali boekt’