Bowie, De biografie

David Bowie, nu 67 jaar, heeft zich altijd in nevelen gehuld. Door weinig prijs te geven over zijn persoon en zich in verschillende gedaanten te presenteren voedt hij de geheimzinnigheid rond zijn persoon. Maar nu is er dan de biografie van Wendy Leigh, die belooft de man achter de mythe te onthullen. Dat klinkt goed, al klinkt het wel wat pretentieus om over ‘de’ biografie te spreken, terwijl er toch meer zijn, die elk proberen dichterbij Bowie te komen. De zanger viert momenteel dat hij 50 jaar in het vak zit en half november komt een compilatiealbum uit met de titel ‘Nothing has changed’. Een goed moment dus om nu met deze biografie te komen.

Wendy Leigh beschrijft hoe Bowie vanaf zijn jonge jaren, overtuigd van zijn talent, aan de weg timmert als muzikant. Hij voelt zich een buitenstaander en heeft sympathie voor outlaws. Leigh grijpt dit aan om zijn seksuele escapades uitgebreid te beschrijven. Dit is even leuk, maar wordt vermoeiend als blijkt dat deze het grootste deel van het boek beslaan. De biografe lijkt elke sekspartner van hem aan het woord te willen laten, wat banale citaten oplevert, zoals: ‘Soms liep hij naakt door de flat en zwaaide zijn lange, zware penis als de pendule van een klok heen en weer.’ Dat is jammer, want als lezer wil je weten wat hem dreef, hoe hij het zo lang volhield eer hij doorbrak, wat hem inspireerde om zijn nummers te schrijven.

Het beeld dat van Bowie oprijst in dit verhaal is dat van een aardige, sympathieke, maar ook uitgekookte en arrogante man. Er zal wel veel waarheid in schuilen, maar het blijft onduidelijk of met dit beeld recht wordt gedaan aan de ware persoon Bowie. We lezen over zijn contacten met Mick Jagger, Iggy pop en Lou Reed, maar ook deze worden overwegend beschreven in termen van seks en drugs.

Er wordt zijdelings genoemd dat Bowie intelligent is en veel leest, maar wat dan en hoe dat zijn denkbeelden heeft beïnvloed blijft onduidelijk. Wel noemt de biografe op een bepaald moment zijn geloof in karma, maar dat werkt ze helaas niet verder uit. De band met zijn halfbroer wordt niet eenduidig beschreven. Bowie is bij hem betrokken vanwege zijn psychische aandoening en zijn angst om zelf iets dergelijks te krijgen, maar laat hem ook in een inrichting zitten onder armoedige omstandigheden.

Het laatste hoofdstuk van de biografie schetst een beeld van Bowie in de afgelopen jaren. Hij is nu samen met zijn tweede vrouw, Iman. Net zoals er in het leven van Bowie rust lijkt te zijn gekomen, komt de biografe nu meer met achtergrondinformatie en relationele banden. Hierbij worden ook quotes van Bowie zelf aangehaald, wat het een stuk geloofwaardiger maakt, hoewel hij natuurlijk toch ongrijpbaar blijft. Want Leigh sprak iedereen, behalve de zanger zelf. Maar dat ze er een smeuïg verhaal van heeft willen maken, dat staat vast. De lezer krijgt een beeld, maar mist de essentie van Bowie. Door niets los te laten, houdt hij dit zelf ook wel in stand.