maandag 2 februari 2015

Mijn tijd ver vooruit

Met mijn to do list van dinsdag ben ik de maandag ervoor al zo goed als klaar. Als ik dan dinsdag aan het werk ga wil ik nog het liefst alles wat dan weer op mijn bordje ligt al af hebben voor ik er aan begin. Het zijn wegwerkklussen, afvinktaken, werk dat af moet zijn zodra het binnen komt. De tijd jaagt door mijn hoofd. Ik jakker door mijn werkzaamheden. Opzij opzij opzij. Ik heb een ongelofelijke haast. Geen tijd voor praatjes, geen tijd voor koffie, ik moet door, het einde is nog niet in zicht. En zo gaat het de hele week door.

Eenmaal thuis hetzelfde verhaal. Alvast mijn biebboeken terugbrengen, alvast een film in huis halen, nu schoonmaken voor het bezoek van morgen, boodschappen vandaag nog in huis halen, morgen regent het misschien wel, me nu inlezen voor de cursus time-management, straks kom ik er misschien niet meer toe. Omfietsen voor de Hema-wijn, nu in de opruiming kleding scoren, terwijl ik altijd weer thuiskom met de nieuwe collectie voor de volle mep.  

Na mijn bezoek kan ik nog net een filmpje afvinken en op gezette tijden ga ik verplicht ontspannen tijdens de yoga-les of het lezen van een boek. Lees nu een doorploeterboek, maar laat me niet van de wijs brengen en ga ermee door tot het bittere einde.  Voor het einde duikt er natuurlijk alweer een nieuw boek op dat gelezen moet worden, want nieuw en juichende recensies en beschikbaar. Ik loop hard tot hijgen aan toe, dat is immers goed voor lichaam en geest.

Mijn hoofd doet zeer, mijn hart dat jaagt, ik raak buiten adem, uitgeteld, op. Mijn dokter heeft maar tien minuten tijd en zegt dat ik mijn gemak moet houden. Maar hoeveel orde ik ook aanbreng in mijn bezige bestaan, alles gaat maar door en dient zich aan. Waar stopt het in dit moderne mensen bestaan?     

Geen opmerkingen:

Een reactie posten