Meer dan een minnaar

Oscar van den Boogaard introduceert de simpele geest Noël die graag de controle heeft over zijn leven. Hij woont met vrouw en zoon per toeval op stand in een dorp in België. Tegen de hoop van zijn moeder in gaat hij niet studeren, maar wordt als vanzelf tuinman. Zijn zoon August en vrouw Regina lijken zich voor hem te generen, verwoed verzamelaar en handwerkman als hij is.

In het begin van het verhaal moet de schrijver even op gang komen, maar vervolgens wordt de lezer meegesleept in een schijnbaar banaal drama dat zich veelal afspeelt buiten het zichtveld van de omgeving. Ook als lezer vraag je je voortdurend af wie nu de minnaar uit de titel zal blijken te zijn en uiteindelijk blijkt deze kwalificatie op meer dan één persoon van toepassing.

Het verhaal wordt met een luchtige toon verteld, maar bergt ondertussen veel essentieels in zich. Hoe goed kennen we degenen die ons na staan? En hoe verrassen onze dierbaren ons met hun daadwerkelijke keuzes in het leven? In de setting van het Belgische platteland schetst de schrijver een verhaal van leven en dood en alle verwikkelingen daar tussenin. Van den Boogaard beschrijft de verlangens van de personages en hoe deze veelal verborgen achter de zichtbare werkelijkheid hun weg vinden. De realiteit lijkt hen uiteindelijk terecht te stellen.

Eerder las ik ‘De tedere onverschilligen’ van Van den Boogaard. Ook daarin speelt het verlangen van een buitenstaander een grote rol. Het zijn de kleine woorden die een grote impact hebben op de essentie van het leven: liefde en verbondenheid. Een niet hoogdravend verhaal over hoe het leven kan uitpakken. Mooi en triest tegelijkertijd.