zaterdag 14 januari 2017

Naar de overkant van de nacht

Ondanks alle positieve berichten was het er nog steeds niet van gekomen om een boek van Jan van Mersbergen te lezen. Nu heb ik dan ‘Naar de overkant van de nacht’ gelezen. Wat een intens en robuust verhaal! Je zou denken dat er over een enkele carnavalsnacht niet veel te vertellen valt en zeker niet een verhaal met enige diepgang. Toch is dat wat Van Mersbergen met dit boek voor elkaar heeft gekregen. De banaliteit van een nacht doorzakken verweven met de zin van het bestaan.

De ik-figuur gaat alleen de koude carnavalsnacht in waarin hij tal van medefeestgangers ontmoet die hij op zijn tocht door de nacht telkens weer tegenkomt. Al naar gelang de hem onderweg toebedeelde attributen bij zijn uitdossing verandert hij van veerman tot kraanvogel. Als veerman brengt hij mensen die hij tijdelijk onder zijn hoede neemt naar de overkant en als kraanvogel maakt hij klapwiekende bewegingen. Zijn de types die je speelt een rol of een uitvergroting van jezelf?

De schrijver maakt een nacht vol drank waarbij de biertjes geteld worden tot een louterend proces van een man die op een moeilijk punt in zijn leven is beland. Hij heeft een relatie met een vrouw die vier kinderen heeft. Gedurende de nacht reflecteert de hoofdpersoon op zijn leven met haar. Heeft hij teveel gegeven? Of heeft zij hem ook iets te bieden? Zijn zijn gevoelens voor haar en haar kinderen zuiver?

De ik-figuur is een stoere maar ook gevoelige man. Hij beleeft de nacht intens en met een caleidoscoop aan gedachten en overpeinzingen. Sommige associaties komen op een bijna bezwerende manier telkens terug. De zinnelijkheid van de nacht leidt hem uiteindelijk tot een plaats om te slapen. Vervolgens kan hij uitgerust verdergaan met het leven waarnaartoe de nacht hem de weg heeft gewezen. Een boeiend verteld verhaal.  

2 opmerkingen: