Pijn

Misschien ben ik niet romantisch genoeg om het geloofwaardig te vinden dat een vrouw na dertig jaar weer bijna als vanzelf in de armen van haar vroegere geliefde valt. Dat is precies wat gebeurt in Pijn van Zeruya Shalev. De vrouw, Iris, heeft een man, dochter en zoon en een goede baan als directeur van een school. Ze woont in Jeruzalem en heeft een aanslag overleefd, die haar leven sterk heeft beïnvloed. Haar kinderen wilde ze haar pijn besparen waardoor er tussen hen afstand is ontstaan. Haar man is ze getrouwd als makkelijk alternatief voor haar vroegere liefde die haar na de dood van zijn moeder aan de kant zette. Het hele stervensproces hebben ze samen intensief doorgemaakt en hij wil haar vervolgens niet meer zien omdat ze hem aan zijn moeder doet denken. Zijn pijn wordt haar pijn. Nog meer als ze zwaar gewond raakt door de aanslag.

Het is juist die aanslag die hen uiteindelijk weer op elkaars pad brengt. Iris moet naar het ziekenhuis voor controle van haar lijf en treft haar vroegere geliefde aan als arts. Een stormachtige affaire ontvouwt zich. Shalev neemt je mee in de obsessieve liefde van Iris voor haar ex. Het avontuur neemt het over van het dagelijkse leven dat minderwaardig lijkt in haar perceptie. De schrijfster voert een vriendin van Iris op die haar rationeel tegenwicht biedt. Dat geeft het heftige liefdesverhaal wat meer lucht.

Als de dochter van Iris en haar man onder invloed raakt van een duistere man, grijpt Iris dit aan om zich daar met haar hele wezen op te storten. Uit een diepgeworteld schuldgevoel en een magische manier van denken stelt ze de affaire op het tweede plan. Het is bijna gênant om haar in de rol van de overbezorgde moeder te zien en hoe onbeholpen ze haar dochter probeert te helpen. Uiteindelijk zit er toch beweging in de situatie die zich ten goede lijkt te keren. Een dweperig verhaal van een liefde tegen de achtergrond van het hedendaagse Jeruzalem.