donderdag 26 april 2018

Glorie


Alweer een debuut te pakken, dit keer van Patricia Jozef. Met Glorie vertelt ze het verhaal van een kunstenares die tegen haar eigen verwachting in moeder wordt en een man die zich de kunstwereld in bluft en uiteindelijk blijkt wat hun onderlinge relatie is. De kunstwereld staat er gekleurd op in dit boek en hangt aan elkaar van interessante contacten tussen mensen die zich omhoog willen werken. Mensen met ideeën en een visie halen Marcel, de man die bluft, binnen en niemand die er iets van merkt. Hij voelt zijn eigenwaarde stijgen in zijn nieuwe functie van eventmanager nadat hij langere tijd geen werk heeft gehad. Tegelijkertijd maakt de schrijver de spanning voelbaar die Marcel ervaart vanwege de angst om ontmaskerd te worden.

Jozef vertelt het verhaal eerst vanuit het perspectief van Marcel, daarna vanuit dat van Bodine, de kunstenares, en tot slot dat van hen beiden. Ook wat betreft de andere personages heeft ze voor elk een duidelijke eigen stem gecreëerd. Het is leuk om te lezen hoe de kunstenares stuit op het onbegrip van een van de organisatoren van een groot kunstcongres in Berlijn waaraan ze deelneemt na een lange niet productieve periode qua werk. Het botst en schuurt. Het lijkt een gevecht tussen oorspronkelijkheid en clichés. ‘Er zijn er die zo getroffen zijn door de kunsten dat ze verder verlamd door het leven gaan. Alleen de kunst doet er echt toe, al het andere verbleekt door banaliteit.’ Bodine haat het heilig verklaren van kunst.

Maar er worden meer gevechten geleverd in dit verhaal. Dat tussen vrijheid en gebondenheid, wat Bodine ervaart na de komst van haar kind, maar ook in haar relaties. Dat levert mooie bespiegelingen op over vrijheid binnen een vast verband en afhankelijkheid. Het ruige leven dat ze vroeger leidde komt met vlagen terug als ze in een meer routineus leven is beland. Beide hebben hun waarde en aantrekkingskracht. Zowel voor haar kunst als relaties lijkt te gelden dat het erover filosoferen het vaak moeilijker maakt dan het is. ‘In het discours dat nadien over mijn werk op gang kwam, werd de complexiteit van de filosofische taal verward met de eenvoud van mijn werk.’

Geen opmerkingen:

Een reactie posten