Het begint met een zelfmoord, van wat later de zus van de
moeder van de ik-persoon blijkt te zijn. Javier Marías doseert de kennis van de
lezer op zo’n manier dat het de spanning erin houdt. Later blijkt steeds hoe
het eerder is gegaan. De vader van Juan, de ik-persoon, heeft drie vrouwen aan
de dood verloren. Juan, een tolk/vertaler uit Madrid, komt langzamerhand steeds
meer te weten over de toedracht hiervan.
De schrijver schrijft met groot respect voor zijn
vrouwelijke personages. Ze zijn nieuwsgierig, tactvol en gaan op hun doel af. De
een wat driester dan de ander. Juan koestert
daar bewondering voor. Zelf is hij een man vol twijfels. Over zijn verbintenis
met zijn vrouw, over de mogelijke erfenis van de schuld van zijn vader, over de
richting die zijn leven op gaat. Moet hij de raad van zijn vader om zijn vrouw niet zijn geheimen te vertellen opvolgen? In de loop van het verhaal wordt duidelijk waar zijn vader deze raad vandaan haalde. Als zijn vrouw achter het geheim van zijn vader komt, stijgt zij daardoor in zijn achting en geeft hun verbintenis hem een goed gevoel. Ze gaan samen een toekomst tegemoet die zij onbewust toezingt en die hij overdenkt.
Een al in 1991 geschreven verhaal, wat nu opnieuw is uitgegeven. De setting was anders, maar de mensen zijn hetzelfde. Een mooi psychologische roman die je meedraagt tot het einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten