woensdag 20 juli 2016

Onze eeuwige honger

Mijn eeuwige honger naar leesvoer, een onstilbaar verlangen. Ben ik in het ene boek bezig, kijk ik alweer uit naar het volgende. Lees ik het ene boek op de bank, hunker ik alweer naar het andere in bed. Waar komt die honger toch vandaan? In elk geval is wat wordt beweerd over reizen en lezen waar: het brengt je in andere werelden en verdiept je inzicht. Een boek hoeft me niet te behagen, mag juist zelfs enige frictie veroorzaken en heeft bij voorkeur geen onverdeeld happy end. Wel moet het me meeslepen naar daar waar het me het diepst raakt.

Dit verlangen heeft moeten groeien. De overstap van jeugdboeken naar volwassen literatuur was bij mij een moeizame. Om de overgang te verzachten las ik een tijdje Lemniscaat-boeken, speciaal voor de oudere jeugd of jong volwassenen. Nog zo’n in between boek was ’13, een meisjesboek’ van Mischa de Vreede. Het ging over een meisje van 13 en haar moeizame gang richting volwassenheid. De open en vrije manier van schrijven van De Vreede sprak me aan en ik las meer van haar.

Zo las ik een gedicht van haar voor voor de klas. Het heette ‘Thuiskomen’. Het eindigde met: ‘Het is weer ja / het is weer nee / het is weer mooi weer / buiten.’ Ik was verkocht. Volgde bijvoorbeeld nog ‘Onze eeuwige honger’, over een eenzame vrouw die tegen beter weten in op wanhopige wijze contact probeert te maken met anderen. Ze laat een telefoon aansluiten, maar wordt nooit gebeld. Ze gaat aan de pil, maar heeft nooit seks. Een triest maar mooi verhaal.

Ze is een van de weinige schrijvers waarvan ik vijf boeken in de kast heb staan. Ik las al haar romans, waarvan de laatste, ‘Heilige dagen’ alweer negen jaar geleden verscheen. Ze is ondertussen ook al 79 jaar. Ze heeft een eigen website, heel sober, ‘als tegenwicht van de omgevallen prullenbak die zoekmachines te bieden hebben.’ Ze werd vóór de tweede wereldoorlog geboren in het toenmalige Batavia en kwam erna met haar familie in Nederland terecht. Een schrijver met geschiedenis, die het bijzondere in het gewone ziet. Lees haar, om onze eeuwige honger te stillen! 

2 opmerkingen:

  1. Heel herkenbaar wat je schrijft. Mijn leeshonger is ook nooit gestild en je hebt me benieuwd gemaakt naar Mischa de Vreede!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor je reactie! Vooral haar vroege boeken vind ik mooi, intens geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen