Campert compact

Remco Campert is voor de tweede wereldoorlog geboren en was 11 jaar toen deze begon. Hij is in de vijftiger jaren serieus begonnen met dichten. Hij hoorde met collega’s als Claus en Kouwenaar tot de groep die later De Vijftigers genoemd zou worden. Nu is hij met zijn 87 jaar de enige van deze groep die nog leeft. Van alle manieren van schrijven voelt hij zich nog steeds het meest dichter. In de dundrukuitgave van Van Oorschot met zowel gedichten als verhalen en columns, spreekt hij zijn spijt uit dat je van dichten niet kunt leven. Op dichtbundels moet juist vaak toegelegd worden. In de loop der jaren heeft hij toch ook een aardig proza oeuvre opgebouwd.

De gedichten in Campert compact zijn helder en zonder opsmuk. Hij voert dagelijkse dingen op die meestal herkenbaar zijn, vaak met een twist op het einde. Dat geldt eigenlijk ook voor zijn verhalen en columns. Ergens geeft hij ook aan dat hij niet iemand is van het lange verhaal, vanwege geen geduld. De korte stukken vragen om voorrang en moeten ook geschreven worden. In al zijn werk verstaat Campert de kunst om het gewone bijzonder te maken. Bij geen enkel stuk in deze bundel denk je na lezing: nou en? Er zit altijd iets van een levenswijsheid in. Dat maakt zijn werk zeer lezenswaardig.

In mijn jongere jaren las ik bijvoorbeeld ‘Somberman’s actie’ en ‘Tjeempie! of Liesje in Luiletterland’. Eigenlijk zou ik deze boeken eens moeten herlezen om er meer uit te halen dan toen. De luchtigheid van Campert draagt een essentie met zich mee. In zijn columns raakt hij veel aan zijn eigen persoon en spaart zichzelf daarbij niet. Hij zegt altijd gestreefd te hebben naar zo min mogelijke zorgen en vindt dat dit hem door de jaren heen aardig is gelukt. Soms duikt er een opdracht op waaraan bepaalde eisen worden gesteld. Deze zet hij dan zoveel mogelijk naar zijn hand. 
 
Hij zal zolang hij kan doorgaan met schrijven. Het mooie is dat hij één van de laatsten is die nog kan getuigen van zijn vroegere tijd. Vanzelfsprekendheden van nu zijn de wonderen van vroeger. Het zou mooi zijn als de jeugd hem nog leest en zich hiervan bewust raakt. Een verbinding tussen oud en nieuw.