Astronaut

Pieter Kranenborg is 23 jaar en debuteerde dit jaar met Astronaut. Het is een verzameling lange en korte verhalen die getuigen van een scherpe geest en een goed observatievermogen. Ook al gebeurt er soms niet veel in de verhalen, ze gaan toch ergens over. Veelal over de omzwervingen van een jonge hoofdpersoon met het niet zo ambitieuze streven naar meer of beter, maar vooral naar anders. Een zoeken naar essentie met veel interessante zijpaden. Een beschouwing van het leven door een twintiger van nu voor wie het digitale leven een gegeven is.

Zo kan het gebeuren dat een personage op reis naar Japan in zijn hotelkamer series op zijn laptop zit te kjken. De vraag naar het waarom van reizen dringt zich op. Gaat het om wat je ziet, hoe je je voelt, wie je ontmoet, om hoeveel foto’s je ter verantwoording kunt overleggen? De schrijver stelt de vraag en laat je erover nadenken.

Ook gaat het over een jongen die verbaasd aanziet dat zijn leeftijdsgenoten zich binden en settelen terwijl hij nog volop op zoek is naar nieuwe ontdekkingen. De buitenstaander die aan de zijlijn staat maar alles ziet en registreert, de positie die een schrijver vaak inneemt. Een happy-go-lucky personage dat eropuit gaat en openstaat voor wat zich aandient. Ook voor nieuwe contacten die met een onderzoekende houding worden aangegaan. De vluchtige contacten onderweg lijken vaak wezenlijker dan die met het thuisfront, voor zover aanwezig.

Wat Kranenborg soms mooi doet is verwijzen naar zijn eigen tekst, waarmee hij zijn oorspronkelijke verhaal enigszins op losse schroeven zet. Dat biedt een relativering en een kritische noot op het eerst zo vanzelfsprekende verhaal. Hij heeft een volwassen manier van schrijven over de verwondering van een jonge sterveling. Ik kijk uit naar wat hij nog meer zal schrijven.