X&Y

Nog steeds geen roman gelezen van Franca Treur, maar dit boekje met korte stukjes is misschien net het duwtje wat ik nodig heb. Ze zijn eerder verschenen in NRC en vorig jaar gebundeld in X&Y. De letters in de titel staan voor personen uit het dagelijks leven die jij of ik zouden kunnen zijn. De situatieschetsen zijn heel alledaags en herkenbaar. Op een of andere manier lukt het de schrijfster om zelfs aan deze heel korte verhaaltjes een leuke draai te geven. Ik betrapte me er meermalen op dat ik aan het eind van een stukje hardop zat te lachen. Het kleine boekje is ook nog eens mooi geïllustreerd door Olivia Ettema.

Treur laat zich inspireren door de wereld om haar heen, maar zoekt het in haar verhalen niet altijd dicht bij huis. Zo speelt het zich ook af op een paradijselijk eiland. Het gaat merendeels over hoe mensen met elkaar omgaan, zich goed willen voordoen, geliefd willen zijn. De setting is niet alleen fysiek maar ook digitaal. Hoe ontstaat een virtuele liefde? Wat vult de een voor de ander in?

Erg grappig vond ik het verhaaltje over de jongen die De Schrijfbijbel van zijn nieuwe vriendin krijgt en zich hierdoor goed gekend voelt in zijn diepe wens tot schrijven. Totdat blijkt dat zij bij de eerste de beste volgende verjaardag een vriend precies hetzelfde cadeau geeft. Hoe bijzonder is hij eigenlijk voor haar?

Zo treft de schrijfster in ieder verhaaltje de drijfveren van haar personages en de vaak onhandige manier waarop deze zich manifesteren. Rake psychologische portretjes van de mens van nu.    

‘Hoor nu mijn stem’ is haar nieuwste en derde roman. Een welluidende titel voor een verhaal over een vrouw uit een sterk gelovig milieu die in haar jonge jaren nooit gehoord werd en nu, als radiopresentator van zich laat horen. Waarschijnlijk wordt dit de eerste roman die ik van haar ga lezen. Qua thema in het verlengde van ‘Dorsvloer vol confetti’ maar acht jaar later misschien gegroeid in haar manier van schrijven. Wordt vervolgd!