Apen

Ik was op zoek naar een lekker ‘wegleesboek’ en de titel ‘Apen’ (in het Nederlands uitgegeven in 2005) sprak me niet gelijk aan. Maar dit boek is geschreven door Elisabeth Barillé die een paar mooie titels op haar naam heeft staan, zoals ‘Lijfelijkheid’, ‘De kleur van woede’ en een boek over Anaïs Nin. Daarmee leek ze eind jaren ’80, begin jaren ‘90 een grote belofte voor de Franse literatuur. Die heeft ze met haar latere werk, dat mondjesmaat door de jaren heen verscheen, niet helemaal waargemaakt. Haar latere boeken kenmerkten zich door een sterk aanwezige luchtigheid. Toch waren ze niet echt oppervlakkig. Ik gunde ‘Apen’ het voordeel van de twijfel en het las inderdaad lekker weg en  het ging ook nog ergens over.

Marion is een jonge, alleenstaande, Parijse vrouw die een beetje terugschrikt voor het leven. ‘Ja, het dagelijks leven verlamde haar, terwijl het onmogelijke haar als het ware elektriseerde.’ Zo komt het dat ze op verzoek van haar vriendin die zelfmoord heeft gepleegd, alleen naar Indië reist om haar as te vestrooien op de Ganges. Eenmaal daar ontmoet ze een andere Franse vrouw, die terug naar huis moet, en haar vraagt om op zoek te gaan naar haar man die ze er is kwijtgeraakt. Marion stort zich kranig op haar twee missies.

Ze maakt kennis met een Indië dat veel armen, ongelukkigen en smerigheid in zich draagt. Maar ze sluit haar ogen niet voor de zoektocht  van velen naar een zinvolle vervulling van het leven, hoewel ze haar reserves heeft bij de vraag of ze dit hier voor zichzelf zal kunnen vinden. Haar missies, die ze beide niet zal voltooien, brengen haar uiteindelijk dichter bij zichzelf. Als een vrouw met hervonden kracht reist ze terug naar Parijs.

‘Apen’ blijken te staan voor ‘gedachten’ in Indië en de dieren zelf sturen ook één van de missies van Marion in de war. ‘Het is met  boeken soms net als met  bepaalde mensen, van wie we hopen dat ze ons tot rust zullen brengen, inzicht zullen geven, ons aan onszelf zullen ontrukken, ja zelfs redden, …’ Dit boek is geen enorme hoogdraver, maar neemt je wel mee op de inspirerende zoektocht van Marion naar een zekere rust in dit leven. Helaas wel met een nogal zoetsappig eind. Maar als je van filosofische bespiegelingen houdt, is dit boek zeker de moeite waard.