zaterdag 15 november 2014

Het gestolen leven

Theodor Holman komt nu het tien jaar geleden is met ‘Het gestolen leven’, een verhaal geïnspireerd op de moord op Theo van Gogh, zijn vriend. In het verhaal gaat het om Arend Wassenaar, de vermoorde regisseur. Als je denkt dat de titel slaat op het verloren leven van de regisseur, dan heb je het mis. Het verwijst naar het leven van Fjodor, het alter ego van de schrijver zelf. Hij heeft het gevoel dat na de moord zijn leven hem is afgenomen. Hij zet zijn eigen personage met de nodige zelfspot neer en ten opzichte van Wassenaar toont hij zich de mindere. Het beste is Holman als hij hun discussies in heftige dialogen weergeeft. Het is dan bijna alsof je Van Gogh zelf hoort. Toch heb je als lezer zeker ook waardering voor de hoofdpersoon, met zijn goede ideeën en de nodige nuance die hij de regisseur biedt.

De schrijver roept een hele groep van sleutelfiguren op in zijn verhaal. We herkennen Ayaan in de hoedanigheid van zangeres, die anti islam teksten heeft gezongen in een clip onder regie van Wassenaar, de aanleiding tot zijn moord. Zij heeft een opvallend kleine rol, evenals de fanatieke moslim die de moord heeft gepleegd. Deze laat Holman zichzelf van het leven beroven, zodat hij daar geen woorden meer aan vuil hoeft te maken. Verder dacht ik Hans Teeuwen te herkennen en de acteurs Tara Elders, Katja Schuurman en Thijs Römer. De schrijver voorkomt dat het een zielig waargebeurd verhaal wordt en laat af en toe kritische geluiden horen over het eigen verhaal. Het gegeven dat hij een droste-effect creëert, door het verhaal binnen het verhaal door de psychiater van de hoofdpersonen te laten schrijven, maakt zijn afstand tot het  verhaal nog wat groter.

Cynisme is in de tekst van Holman nooit ver weg. Maar hij heeft ook zijn poëtische momenten, zoals bijvoorbeeld wanneer  hij schrijft: ‘Ik rende op het ritme van mijn hart dat achteruit wilde hollen’. Naast Fjodor voert hij een tweede ik-persoon op waarvan onduidelijk is wie hij is. Is het Fjodor zelf of één van hun vrienden? Hij leest ‘Het gestolen leven’ terwijl hij zijn geheugen kwijt is. Hij herkent niemand in het boek en weet niet of hij het zelf geschreven heeft. Met deze ingrepen heeft Theodor Holman een mooie vorm gevonden, waarbinnen hij de diverse aspecten van hem zelf met de nodige fantasie gestalte kan geven. Een boek van een man die uit de schaduw is gestapt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten