Bregje Hofstede heeft met ‘De hemel boven Parijs’ een heel goed debuut
geschreven. Het is ook voor diverse prijzen genomineerd, waaronder de Opzij
Literatuurprijs, en het staat op de longlist van de Libris Literatuurprijs. In
het goede gezelschap van onder anderen Esther Gerritsen en Hanna Bervoets.
Terecht dus. Want het is een meeslepend verhaal in een rijpe stijl. Het enige
minpuntje vind ik de plotselinge wending die het verhaal aan het einde neemt,
die bij mij enigszins ongeloofwaardig overkomt. Maar verder een heel fijn boek
dat telkens vraagt om verder gelezen te worden.
Het begint al bij het fysiek van dit boek. Cossee heeft een passend schilderij
van een jonge vrouw met sigaret op de cover geplaatst. Dit beeld past bij Fie,
de Nederlandse studente die tijdelijk in Parijs studeert, waarover het verhaal
gaat. Ze komt via via bij Olivier, een docent, terecht die haar onder zijn
hoede neemt. Maar ze lijkt op een jeugdliefde van hem die hij heeft verloren,
wat maakt dat hij veel aandacht voor haar heeft, en haar buitensporig helpt met
haar Parijse leven gestalte te geven. Dit blijft niet onopgemerkt, ook niet bij de vriendin van Olivier en zijn
universiteit.
Hoewel er tussen de twee niets is voorgevallen, hebben ze alle
schijn tegen. Dit brengt een rollercoaster aan gebeurtenissen teweeg en leidt
tot een onverwacht einde. Fie blijkt een minder onschuldig meisje dan gedacht
en de lezer moet zelf bedenken of het nu een happy end is of niet. Romantisch
is het in elk geval wel.
Bregje Hofstede verstaat de kunst om het verhaal voort te stuwen en doet dit op
een mooie manier. Ze gebruikt tal van goede metaforen die heel beeldend zijn en
die ze onnadrukkelijk, bijna terloops, gebruikt. Ze heeft een natuurlijke
balans gevonden tussen de gedachten van de hoofdpersonen en de beschrijving van
de omgeving. Een boek dat smaakt naar meer! Ik las dat ze een werkbeurs krijgt
van het Letterenfonds voor een volgend boek, dus dat komt vast goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten