zaterdag 29 augustus 2015

Tussentijd

Wat je even tussendoor doet, is niet helemaal echt, niet serieus. Het is even goed voor het moment. Je komt er later op terug, dan doe je het goed, maak je het beter en af. Later, als je tijd hebt, ooit, een keer. Maar wat als dat moment nooit aanbreekt? En je alsmaar achter de feiten aanloopt en nooit iets daadwerkelijk tot een goed einde brengt? ‘In the meantime life goes on, ticking like a mean time bomb’, zong Astrid Seriese al. Alles in de tussentijd doen leidt tot een onbevredigend leven. Want nooit is iets echt af en kun je er met trots naar kijken. Al je ondernemingen blijven halfslachtig.

Maar het kan ook anders uitpakken. Want soms blijkt hetgeen je in de tussentijd hebt gedaan, veel beter geworden dan gedacht. Een gedicht, een verhaal. Je schreef het even tussendoor. En bij nalezing, na er een tijd geen aandacht aan te hebben besteed, verbaas je jezelf. Tijdens het schrijven in de tussentijd legde je de lat niet hoog, wat het makkelijker maakte. Geen strenge zelfcensuur, geen hoge verwachtingen. En nu, zie daar, het gedicht is bijna klaar.

Zo schreef Esther Gerristen eens een compleet boek. Niet dat ze er niet meer aan hoefde te schaven, maar de basis had ze onbewust telkens tussendoor geschreven. Losse aantekeningen aan elkaar geregen. Pas achteraf toen het zo goed als een geheel was, realiseerde ze zich dit. Toen was ze blij met het resultaat. Zo kan het dus ook! Maar dan moet je wel Esther Gerritsen heten… 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten