zondag 10 januari 2016

Compassie

In ‘Compassie’ portretteert Stephan Enter een man van in de veertig die niet wil weten hoe oud hij is. Hij is altijd op zoek naar een volgende liefde en wil zich niet hechten, dus zijn relaties zijn altijd tijdelijk. Hij haat burgerlijkheid en stelt dat het niet voor niets is dat huwelijk rijmt op afschuwelijk. Als hij in between relaties is, ontdekt hij internetdating en komt in contact met een jongere vrouw die zijn leven zal veranderen.

De lezer wordt meegenomen in het aftasten en kennismaken van Frank en Jessica. Zij staat op het punt te promoveren, van hem komen we niets te weten over zijn activiteiten. Jessica blijkt nog niet eerder een serieuze relatie gehad te hebben, wat Frank het gevoel geeft de leider te zijn binnen de hunne. Hij stelt zich ten doel haar onzekerheid in de liefde weg te nemen en dan weer verder te zoeken.

Maar in de praktijk loopt het anders. Frank ontdekt voor het eerst in zijn leven hoe wezenlijk en kwetsbaar de liefde kan zijn. Vanuit zijn eigen afkomst kent hij dit niet. Enter vertelt gaandeweg hoe hij laveert tussen de modus van weldoener en geliefde. De relatie is als een rollercoaster; het gaat snel van diepten naar ongekende hoogten, maar is maar tijdelijk. Frank wordt onaangenaam verrast als Jessica het roer in handen neemt. Hij leert enkele levenslessen en vooral om waarachtig te leven, omdat het anders geen zin heeft.

Enter heeft een sobere schrijfstijl die past bij de hoofdpersoon. Hij laat de omgeving meespelen met zijn gevoelens en ervaringen. Hij geeft niet meteen alles weg zodat je tot het einde toe geboeid doorleest. Ondanks het unhappy end heeft de schrijver het einde mooi gecomponeerd. Compassie, heb het maar met deze of gene.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten