zondag 24 januari 2016

Legende van een zelfmoord

Een legende is een oud verhaal dat door de jaren heen overgeleverd is en zich niet veel meer aantrekt van de historische feiten. Een verhaal dat zijn eigen leven is gaan leiden. Dat is precies wat David Vann heeft gedaan in ‘Legende van een zelfmoord’, een mozaïek van verhalen waarbij het thema zelfmoord in verschillende gedaantes gestalte krijgt. Hij is hierbij geïnspireerd door de zelfmoord van zijn eigen vader en geeft een schokkende draai aan dat verhaal.

De eerste korte verhalen zijn geschreven vanuit de visie van de jonge Roy, wiens vader zelfmoord pleegt. De volgende langere verhalen bieden het perspectief van het leven van de vader als hij met zijn zoon naar een onbewoond eiland in Alaska verhuist. Over ontberingen en overleven met weinig middelen, zonder comfort en leven van de jacht en visserij.

Roy kan ’s nachts niet slapen omdat zijn vader dan telkens huilt. De volgende ochtend is hij dan weer de vrolijkheid zelve. Dit kan Roy niet rijmen. Telkens rijst de vraag wie nu wie door het eenzame avontuur heen sleept. De vader of de zoon die op zijn dertiende al volwassen moet zijn en weinig tijd heeft gehad om kind te zijn. Is zijn vader wel zo volwassen of is hij een notoire romanticus die telkens naar het onmogelijke streeft?

Het is razend knap hoe de schrijver je meesleurt in de verhalen die heel rauw zijn, en ondanks schijnbare tegenstellingen, ook heel geloofwaardig. Je raakt als lezer sterk betrokken bij de worstelingen van zowel Roy als zijn vader. Deze spreken ze nooit naar elkaar uit, zodat ze ondanks de nabijheid van elkaar op het eiland, een zekere afstand tot elkaar behouden. Beiden zijn eenzaam in hun eigen gedachtewereld. Vann heeft een stijl zonder opsmuk en beschrijft details zonder te vervelen. Een indrukwekkend boek dat je niet gauw loslaat. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten