Connie Palmen begint haar verhaal met Eva die de verleiding niet kan weerstaan
om van de appel van de boom der kennis van goed en kwaad te proeven. Ze
overtreedt daarmee het gebod van hogerhand en bezorgt de prille mensheid de erfzonde.
Om te kunnen kiezen tussen goed en kwaad is verbeeldingskracht nodig. Zo heeft ze
de mens menselijk gemaakt. Met een leven dat eindig is en verbeeldingskracht die
het de moeite waard maakt. Dit thema onderzoekt Palmen aan de hand van de
levensverhalen van vier beroemde vrouwen met grote verbeeldingskracht, elk op
haar eigen wijze. Marilyn Monroe, Marguerite Duras, Patricia Highsmith en Jane
Bowles zijn de vrouwen waarop Palmens onderzoek zich richt in dit korte essay.
Meteen al blijkt dat de vier vrouwen elk een al vroeg afwezige vader hadden en
een moeder waarmee ze een moeizame band hadden. Ook hebben ze alle vier hun
naam veranderd. Ze zijn een ander geworden voor hun publiek. Tegelijkertijd
verloren ze zichzelf in onmatigheid waardoor ze de dood dichterbij haalden. Palmen
stelt dat de mateloosheid, de verspilling, de genotzucht, het gevaarlijke leven
en de dood trekken aan vrouwen met verbeelding. Gelukkig heeft voor dit boekje
de verbeelding de overhand gehad.
Na een gezamenlijke inleiding belicht de schrijver de levens van de vier
bekende vrouwen afzonderlijk, en legt nu en dan onderlinge verbanden. Ze maakt
de zonde en de hunkering zichtbaar. Ze verlangen naar erkenning van hun ware
zelf dat ze juist door hun publieke imago verloren hebben. De buitenkant blijft
over en vanbinnen heerst de leegte. Elk van de vier doet dit op haar eigen
manier.
Het is goed om nu eens te lezen over een andere schrijver dan Virginia Woolf
die na het voltooien van een roman of het beëindigen van een relatie in een
depressie raakt. Blijkbaar toont zich hier een patroon. Ook dat Jane Bowles,
die even geleden maar één boek schreef, nu weer eens uit de vergetelheid wordt
gehaald is een positief punt van dit essay. Het nodigt sowieso uit om meer werk
van en over de vier te lezen. Maar het doet me ook verlangen naar een groter
werk van Palmen over dit thema. De onderwerpen zijn uitgezet, de levens
geschetst en dan nu wellicht een onmatig werk over de vrouw in de kunst? Ik
kijk er naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten