Peachez, een romance

Tien jaar geleden al schreef Ilja Leonard Pfeijffer over Second Life, een virtuele wereld waarin je een andere gedaante aan kunt nemen. Zo kroop hij in de huid van een verleidelijke vrouw. Het was een sprookjesachtige parallelle wereld die soms veel van de ware weg had. Ook in zijn nieuwste roman heeft hij het over een virtuele wereld, te weten een ontluikende liefde via internet. Van het begin af aan hangt er een dreigende schaduw boven deze romance, maar waar deze precies uit bestaat wordt gaandeweg pas duidelijk. Het eindigt catastrofaal, hoewel de hoofdpersoon daar ondanks alles anders over denkt.

De schrijver introduceert een gerespecteerd letterkundige die als kroon op zijn werk een internationaal congres wil organiseren. Het is een man alleen die zich altijd op zijn vak heeft gericht en daarnaast weinig van de geneugten van het leven heeft geproefd. Een man van de inhoud. De mail die hij ontvangt van een mooie jonge vrouw uit Las Vegas verrast hem aangenaam. De aanvankelijk onschuldige correspondentie tussen de twee zal uiteindelijk zijn leven ontwrichten.

Pfeijffer zet de wetenschapper met verve neer. Gelardeerd met de nodige Latijnse spreuken en zijn didactische houding is hij een waarachtig personage. Ook het meisje, met haar heel eigen jeugdige idioom, weet de schrijver goed tot leven te wekken. De mailconversaties tussen beiden zijn een amusante uitwisseling van romantische hoogdravendheid en platte rechttoe rechtaan-taal. De ware aard van deze mysterieuze liefde wordt pas laat in het verhaal duidelijk.

Het is mooi hoe de schrijver de mythologie koppelt aan het wezen van de liefde. Worden wij niet allen verliefd op een beeld, zoals Pygmalion op zijn gebeeldhouwde Aphrodite? Ook filosofeert hij over hoe benijdenswaardig het leven van de letterkundige eigenlijk is. ‘Er is een vorm van meemaken die niets meemaakt.’ De man aanbidt zijn geliefde en maakt haar zo meer aanwezig voor zichzelf. Zij vertelt over haar woonplaats waar nep echt verdringt. Hij hangt aan zijn beeld van haar en ook als dat in duigen valt stelt hij dat liefde bestaat bij de gratie van het geloof erin. Zijn gevoel was oprecht. Hij verdedigt haar tot de laatste snik. Een mooi actueel verhaal in een lyrische stijl.