Malva

‘Malva’ is het romandebuut van Hagar Peeters. Eind jaren ’90 brak zij door met haar gedichten en in 2015 verscheen deze eerste roman. Zij won hiermee de Fintro Literatuurprijs en ontving daarnaast diverse nominaties. Het mooie van het gegeven van het boek is dat de geschiedenis van de hoofdpersoon Malva raakvlakken heeft met de achtergrond van de schrijfster zelf. Om deze met elkaar te verbinden en recht te doen, vond de schrijfster de vorm van deze roman.

Malva was de dochter van de dichter Pablo Neruda en zijn eerste vrouw, die een Nederlandse achtergrond had. In 1934 werd Malva geboren en aanvankelijk was Neruda verguld van blijdschap. Toen bleek dat zij een waterhoofd had, keerde hij zich echter van haar af. Na een paar jaar liet hij dochter en vrouw alleen om met een ander verder te gaan en zijn carrière als dichter voorrang te geven.

De vader van Hagar Peeters was als journalist bij de begrafenis van de dichter en had de eerste jaren ook nauwelijks contact met zijn dochter. Malva verzoekt nu vanuit haar vergunde eeuwig leven de schrijfster om haar verhaal te vertellen. Dit vormt het bouwwerk van het verhaal. In het begin schemert de constructie er nog veel doorheen, maar gaandeweg vindt het verhaal zijn weg en neemt het je mee in Malva’s kritische overdenkingen.

Deze zijn aan Peeters besteed die aan het genegeerde kind graag recht wil doen. Ze onderzoekt de eufemistische benamingen van de aandoening van Malva en de symbolische kanten van haar naam, die naar een bloem verwijst. Malva neemt via de schrijfster het dappere en definitieve laatste woord na het stilzwijgen van haar vader. Ze breekt hiermee een lans voor alle kinderen in de kunstgeschiedenis waarvan de vader zijn carrière verkoos boven zijn kind omdat hij de wereld nu eenmaal grootse werken moest bieden. Dat zij hiermee wegkwamen noemde een filosoof ‘moral luck’.

Het mooie van dit verhaal is dat de schrijfster zich helemaal inleeft in de gesteldheid van Malva en met de nodige verbeelding en passende metaforen haar leven neerzet. Hier komt haar poëtische kant naar voren. Ook wekt ze de andere doden waaronder Malva verkeert op mooie wijze tot leven. Tot een gesprek tussen Socrates en Neruda aan toe, waarbij de dichter scherp aan de tand wordt gevoeld. In haar verbeelding ziet Malva zich alsnog erkend door haar vader. Een schamele troost voor een leven dat maar acht jaar mocht duren, maar misschien wel het hoogst haalbare. Dit verhaal bewijst hoe de verbeelding het leven kan reconstrueren en het verleden een weldenkende stem kan geven.