Art. 285b

In 2006 debuteerde Christiaan Weijts met Art. 285b. Hij verdiende er twee literaire prijzen mee en een nominatie. Het is dan ook een verhaal dat indruk maakt. Hij heeft hiervoor geput uit zijn eigen ervaring met een verbroken relatie. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Sebastiaan, de vermeende stalker. Het hele boek is eigenlijk zijn eigen verdediging als hij moet voorkomen. Het beschrijft de twee gelijktijdige recent verloren relaties van Sebastiaan. De ene een twintiger die in de prostitutie werkt, de ander een Italiaans tienermeisje dat hij pianoles geeft. Ze lijken elk een appèl te doen op een andere kant van hem. De wilde wereldwijze en de kleine onschuldige. Beiden wonen in een andere stad en de twee werelden vullen elkaar prima aan in zijn beleving. Totdat deze elkaar raken.

Van het begin af aan weet je als lezer dat de oudste van de twee hem aan zal klagen voor stalking. De schrijver neemt je mee in hun relatie die zowel intimiteit als afstand in zich bergt. Het niet fysieke is voor Vicky een groot goed, terwijl Sebastiaan verlangt naar seksueel contact. In wereldwijsheid is zij zijn meerdere. Tegenover Rosetta is hij degene met meer ervaring. Het is mooi om te lezen hoe de hoofdpersoon balanceert tussen berekendheid en verlangen. Hij behelst zowel de romanticus als de obsessief claimende minnaar.

Door Sebastiaan pianist te maken kan de schrijver zijn liefdesperikelen mooi koppelen aan ontdekkingen die hij doet in de klassieke muziek. Zijn verbeelding brengt hem tot een theorie die een meisje uit het publiek naderhand met een woord ontkracht. Het is wel juist deze fantasie die zijn leven op een hoger plan tilt. Het is dan ook de romantische notie die de hoofdrol speelt in zijn verdediging. Hij probeert zichzelf vrij te pleiten en plaatst Vicky in een psychisch gemankeerd hokje. Komt hij hiermee weg?