Woorden zonder muziek

Waar ik op hoopte kwam uit. De autobiografie van Philip Glass is geen technisch verhaal over muziek, maar een bevlogen geschiedenis van een kunstenaar die veel reist, meemaakt en denkt. Dat alles komt terug in de stukken die hij componeert. Het is zijn manier van leven. Hij verwacht er dan ook tot het einde aan toe mee door te gaan, voor zover mogelijk. Dat kenmerkt de ware kunstenaar, stelt hij.

Bij oppervlakkige lezing van zijn levensverhaal kan het lijken alsof hij een geluksvogel is en alles hem in de schoot is geworpen. Toch is dat niet helemaal waar. Dat deze indruk wordt gewekt komt door zijn positieve kijk op het leven en zijn doorzettingsvermogen om dat na te jagen wat hem inspireert. Hij ging vroeg studeren en leek zijn eenvoudige afkomst te ontgroeien. Toen hij vervolgens een muziekopleiding volgde, werd hij daarin niet echt gestimuleerd door zijn moeder. Want hoe kun je daarvan leven? Glass had dan ook bijbaantjes tot hij begin veertig was. Hij werkte om muziek te kunnen maken en brak pas door na een groots optreden waarmee hij zich achteraf in de schulden bleek te steken.

Als lezer krijg je een beeld van de kunstscene in New York, maar dat is meer een indruk, vooral omdat Glass volwassener lijkt dan zijn leeftijdgenoten en een bredere horizon zoekt. Hij reist met zijn eerste vrouw naar India en ontmoet daar veel wijze mannen die hem inspireren. Hij schrijft hier gedreven over en vervalt soms in details, maar blijft altijd interessant om te lezen.

Zijn eerste vrouw lijkt hem overkomen en door zijn tweede wordt hij overrompeld. Hij kan haar niet loslaten en stapt met moeite uit zijn huwelijk dat zo lang zijn basis vormde. Met zijn tweede vrouw is hem echter niet veel tijd gegund. Na tien jaar samen verliest hij haar aan de dood. Dat heeft een grote impact. Toch schrijft hij bedachtzaam over de dood, als onvermijdelijk onderdeel van het leven. Uit zijn enthousiaste beschrijving van haar kunstwerken blijkt hoezeer hij haar bewonderde.

Na de aanvankelijk slechte ontvangst van zijn vrijzinnige muziek breekt hij na jarenlang doorzetten eindelijk door. Hij componeert voor zijn ensemble, maar ook voor theater en film. Het mooie is dat hij zich niet beperkt tot de muziek maar zich ook bezighoudt met alles daaromheen. Decorbouw, opstelling, het maken van instrumenten en bij de film met het verhaal. Lees het verhaal van deze veelzijdige kunstenaar en geniet van zijn muziek!