Onheilig

Roos van Rijswijk is al langere tijd actief met schrijven, interviewen, recenseren en andere werkzaamheden rondom het geschreven woord. Na diverse verhalen is vorig jaar haar romandebuut ‘Onheilig’ verschenen. Ik las het en was erg onder de indruk. Ze verplaatst zich moeiteloos in haar twee hoofdpersonages en geeft hen elk een eigen, natuurlijke stem. Het is een verhaal waarin tegen menig heilig huisje wordt geschopt, zoals bijvoorbeeld de zogenaamd vanzelfsprekende liefde tussen moeder en zoon. Miguel is zijn moeder ontvlucht en in een verlaten plaatsje in Duitsland neergestreken met de symbolische naam Nieheim. Ze hebben lange tijd geen contact gehad, totdat blijkt dat Miguels moeder niet lang meer te leven heeft. Dan voelen ze allebei een soort noodzaak elkaar nog eens op te zoeken.

De schrijfster is heel goed in het suggereren van dingen die op een later moment pas bevestigd worden. Zo krijgt Miguel een jongen in huis waarvan je als lezer gelijk denkt dat er een steekje bij hem los zit en pas later weet je dit zeker. De twee hebben een basaal contact van weinig woorden en een eenvoudig leven met de fysieke arbeid die zich aandient. Miguel is altijd een buitenstaander geweest en is zonder vader opgegroeid. Zijn moeder hield niet van hem wat zij soms op harde wijze kenbaar maakt. Hij leeft met een droombeeld van zijn Mexicaanse vader die hij telkens voor zich ziet in een grote zandvlakte. We leven met zijn leventje mee.

Zijn moeder moet het vanwege vakantie even zonder haar hulpverlener doen, maar doet haar schriftelijk verslag van al haar bevindingen. Ze neemt hierbij zeker geen blad voor de mond wat soms tot rauwe bekentenissen leidt. Ze heeft het over seks, de afwezige liefde voor een kind, de illusie van het droomgezinnetje waarbinnen ze haar hulpverlener plaatst. Ze is zo eerlijk dat het pijn doet, ze heeft niets meer te verliezen. De schrijfster maakt van haar een echte vrouw van wat oudere leeftijd met een daarbij passend verleden. Ze is cynisch geworden, levensmoe, een versleten ziel. Het unhappy end, ingegeven door het gebrek aan communicatie tussen moeder en zoon, past goed bij dit verhaal. Ik kijk uit naar het volgende!