Boud

Wat een mooie titel koos Eva Rovers voor de biografie over Boudewijn Büch: Boud, het verzameld leven van Boudewijn Büch. Tijdens het lezen van dit boek wordt steeds duidelijker hoezeer dat ‘verzameld leven’ op dat van Büch van toepassing was. Rovers heeft hem niet in een makkelijk hokje van pathologische leugenaar willen plaatsen, maar heeft geprobeerd een waarachtig verhaal van zijn leven te maken.

Dat viel niet mee, want zijn leven lijkt inderdaad bij elkaar geraapt, op zo’n manier dat het fictieve er intens mee verweven raakte. Uiteindelijk speelde hij zijn zelfgeschreven rol en moest zich soms in bochten wringen om zijn eer te redden. Het was zijn drijvende kracht en veroordeling tot eenzaamheid tegelijk.

De schrijver heeft in de biografie songteksten en -titels verwerkt, omdat deze zo’n groot deel uitmaakten van Büchs leven, en vaak zijn gevoelens beter omschreven dan cliché-termen als somber of weemoedig. Dat is een mooie vondst die zijn levensverhaal recht lijkt te doen. Verder gaat ze wel enigszins chronologisch te werk, maar bespreekt zijn leven aan de hand van voor hem belangrijke thema’s.   

Zo beschrijft ze hoe Büch zijn kinderjaren vertaalde naar een sterk gedramatiseerd verhaal. Goed om te vertellen, altijd interessant. Hij was uit op aandacht en applaus. Voor een roman is dat natuurlijk geen probleem. Maar hij deed dit met steeds meer situaties uit zijn leven, waarbij ook anderen betrokken waren en deed voorkomen of zijn fictie sterk verbonden was met de waarheid. Van degenen die zijn verhaal dreigden door te prikken, keerde hij zich eenvoudigweg af. Hij had schrijvers altijd al interessanter gevonden dan hun boeken en wilde voor zichzelf ook zo’n majestueus aura creëren.

Rovers neemt je mee in Büchs gang naar de roem die hem ten deel viel toen hij naast schrijver ook tv-persoonlijkheid werd. Deze bracht hem niet de verwachte bekoring. Maar de opbrengsten waren goed en die had hij ook nodig omdat hij steeds meer een boekenverzamelaar werd. Zijn temperament en gedrevenheid maakten dat hij steeds meer mensen van zich af stootte en eindigde in zijn burcht van boeken. Mooi verteld levensverhaal, dat uiteindelijk onttoverd werd door de achterblijvers.