Liefde heeft geen hersens

‘Liefde heeft geen hersens’, zegt Romy tegen de huismeester als het gaat over de overleden acteur die er nogal wat vrouwen en kinderen op nahield. De huismeester is onder de indruk. Waar haalt ze het vandaan? Hij heeft sterke gevoelens voor haar. Romy is weduwe en werkt als gastvrouw bij een uitvaartcentrum. Ook helpt ze haar  buurvrouw in huis. Als ze op een dag haar buurvrouw dood aantreft, durft ze er niet vanuit te gaan dat ze een natuurlijke dood is gestorven.

Met dit boek (2012) vertelt Mensje van Keulen het verhaal van gewone mensen met gewone bezigheden. De huismeester die bij zijn bijdehante moeder woont en verder contact heeft met een paar gasten in zijn stamcafé. Romy die tegen beter weten in haar overleden Spaanse macho man verdedigt. Haar volwassen wordende kinderen met hun eigen meningen. En zo nog een paar levensechte personen.

Bepaalde details wijzen erop dat de buurvrouw vermoord zou kunnen zijn door iemand die haar sleutel heeft. Een beeldje uit haar verzameling mist, de kat is weg… Mensen die dicht bij elkaar staan, kunnen elkaar soms maar moeilijk vertrouwen. Romy verdenkt haar eigen zoon en de huismeester verdenkt haar van de moord op de buurvrouw. Dit maakt zijn gevoelens voor haar er echter niet minder op. 

Als de huismeester Romy met een andere man ziet, vervliegen zijn dromen. Hij heeft zijn moeder, die al aan zijn loopje merkt dat hij verliefd is, en verder niets. Romy wordt geconfronteerd met de rigoureuze toekomstplannen van haar dochter en haar ‘vette vriend’. Het leven gaat niet altijd zoals je wilt, maar je zult het ermee moeten doen, lijkt de schrijfster te willen zeggen. En als het regent snuif je de zuurstof op en luistert naar het applaus van dat vallende water, zo spreekt Romy zichzelf bemoedigend toe.