Bloemkool uit Tsjernobyl

Al een tijd lang was ik van plan ‘Bloemkool uit Tsjernobyl’ te lezen. Nu kwam het op Twitter voorbij en heb ik het eindelijk gedaan. Het debuut van Roman Helinski, die nu zijn tweede boek heeft uitgebracht, blijkt een krachtig verhaal dat schreeuwt om verteld te worden. Het is een vadergeschiedenis, zoals de ondertitel vermeldt. Een verhaal van een rasechte verhalenverteller, wat wil je ook, met de naam Roman?

De schrijver brengt een vader en zoon in beeld en hun onderlinge moeilijke verhouding door de jaren heen. Frappant is dat de schrijver de vader de naam Roman meegeeft. Maar ook de zoon Victor heeft uiteindelijk veel te vertellen. Het contact van de twee balanceert tussen intieme momenten en tijden van afstand. Roman is de altijd aanwezige afwezige.

Roman komt uit Polen en heeft een uitbundige levensstijl. In de praktijk betekent dit veel drank en een eeuwige hang naar vrijheid. Het huwelijk met Victors moeder benauwt hem. Hij reist zoveel hij kan voor zijn werk en later ook vanuit zichzelf om zijn onrust te bedwingen. Helinski zet hem mooi neer als een man van grote woorden en halve daden. Een praatjesmaker die soms irriteert maar zeker ook charmeert.

In de tijd van de roman wordt Victor van een kleine jongen die vol bewondering voor zijn vader is, een volwassen man die inziet hoe onvolwassen zijn vader kan zijn. Meer dan eens heeft Roman zijn zoon teleurgesteld, maar er blijft altijd een zeker charisma om hem heen hangen. Treffend is de proloog die aan het eind van het boek terugkomt, waarin de vader trots de reizen die hij zal maken aan zijn zoon op een kaart toont.

Helinski is een ster in het beschrijven van de kwetsbare balans tussen vader en zoon. Victor zal hem nooit volledig veroordelen en uiteindelijk stapt de zoon toch op een bepaalde manier in de voetsporen van Roman. Een mooi debuut. Benieuwd naar de opvolger, ‘De valse profeet’.